4 Aralık 2012 Salı

Aralık 2012 - Tema duvarımız


Havalar soğumaya başlayınca, ev aktiviteleride daha önemli olmaya başladı günlük hayatımızda.
Olabildiğince hergün bir şeyler yapmaya çalışıyorum ikisiyle. Dünkü eğlencemiz kurabiye yapmaktı. Ufaklığınkiler biraz şekilsiz olsalarda, kızım oldukça başarılıydı bu işte.
Bugünkü konumuz da kendi yılbaşı ağacımızı yapmak. Salonumuzuda bir tane tamamen boş duvarımız var, çocuklar takılmasın diye önü de hep boş, bu duvarı ayın tema duvarı yapma kararı aldık. Bizim evin her tarafı zaten çocukların resimleri ile dolu,  ev aslında daha çok onların, bizlerde yanlarında yaşıyoruz işte...

İtiraf edeyim bu teşvik benden geldi.. Kızım daha küçükken, ufaklık henüz ortada bile yokken, bir gün salon sehpasına çıkartmaları yapıştırıvermişti, bende söylene söylene temizlerken, " burası benim salonum istediğin herşeyi yapamazsın" dedim, ve aldığım cevap beni kendime getirdi..." Ama burası benim de salonum..."
Evet çok haklı , herkes evinde rahat eder, istediği gibi davranır, adı üstünde orası evin, tamamen senin. Kimse tavanının rengine, kullandığın mobilya ya karışamaz, onlarla sen yaşıyorsun, öyle mutluysan , tamam o zaman. E peki burası benim evimse, benim kurallarımsa, onların evi neresi olacak? Ben ve eşim herşeyden önce çocuklar olmasa evde bu kadar vakit geçirmiyoruz. Demek ki ev hepimizin, kimse kimseyi rahatsız etmediği ve zarar vermediği sürece herkes herşeyi yapabilir. Tabi çocuklara biraz sınır koymak gerekiyor, yoksa rahatlığı abartabiliyorlar, bu nedenle kendi odaları ve mutfak duvarları serbest bölge, diğer kısımlarsa biraz daha kontrollü.

Neyse bu ara hikayeden sonra gelelim ne yaptığımıza,

Büyük fon kağıtlarından yılbaşı ağaçları kesik. Onları duvara bantladıktan sonra, evde olan eski yaldızlı paket kağıtlarından, fon kağıtlarından yıldızlar, toplar kestik, bulduğumuz çesitli parlak  artıklarıda kullanıp bunları Patafix le,( macun gibi olan yapıştırıcılar, istendiğinde kolayca çıkarılıyorlar) hem ağaçlarımıza hemde duvarımıza yapıştırdık, hem çok eğlendik, hemde baktıkça hoşumuza giden dolu bir duvarmız oldu.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder